■ مجادله بر سر یک خال! بخش عمومی

حافظ:

اگر آن ترک شـــــیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را



صائب تبریزی:

اگر آن ترک شــیرازی بدســـت آرد دل مــــا را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافــــظ که میبخـــشد سمرقــند و بخارا را



شهریار:

اگر آن ترک شـــیرازی بدســت آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آنکـــس چیز می بخشد بســان مــرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شــیرازی که برده جـــمله دلـــها را



واهبی:

مگر هر کس بدست آرد دل غمدیده ما را
به کمتر خال هندوئی ببخشم مال دنیا را
مگر این مال دنیا کمــتر از آن ترک شیرازیست
که بخشــم هم بخارا و ســـمرقند و تن و پا را
دل واهب که یکبارش به دسـت عاشقی افتاد
بجای بخشــــش بیحـــد گرفــته روح و اجزا را



محمد عیادزاده:

اگر آن ترک شــــیرازی بدســـت آرد دل مـــا را
خوشـا بر حال خوشبختش ، بدست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخــــشم نه املاک بخــارا را
مگر بنگاه املاکــم؟ چه معنی دارد این کارا؟
و خال هـــندویش دیگـر ندارد ارزشــی اصلا
که با جــراحی صـــورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی نه صائب دست و پا ها را
فقط می خواستند این ها ، بگیرند وقت ما ها را...!